Warm hoor

Met Miriam gaat het gelukkig weer wat beter, dus we zijn vertrokken uit Dalat. Onderweg van Dalat naar Nha Trang is er iets mysterieus gebeurd. Het is hier namelijk zo, dat mensen bereid zijn allerlei onzinnige bustijden te roepen, in de hoop dat je je buskaartje bij hen koopt. Dat was al eerder voorgekomen met de boot naar Battambang, die, in plaats van zes uur negen uur onderweg was. Wij hadden dus een buskaartje gekocht voor een bus naar Nha Trang die er vijfenhalf uur over zou doen. Toch wisten we dat de officiele reistijd zes uur was. En toen waren er ook nog eens omleidingen en wegopbrekingen, het beloofde dus een lange dag te worden. We waren daarom heel verbaasd om na vier uur een grote stad binnen te rijden. Bleek dat Nha Trang te zijn! Waarom ze niet standaard die omleidingen nemen...
We zijn de volgende ochtend vroeg alweer ut Nha Trang weggegaan. Je kan er van alles doen, maar Nha Trang is toch wel echt het Vietnamese Mekka van het massatoerisme. Je kan er leuke dingen doen, zoals met een parachute achter een speedboot aan, met z'n dertigen op een reuzebanaan achter een speedboot aan, met z'n achthonderden op de zelfde plek gaan snorkelen, als sardientjes in een blik tussen alle andere witte lijven op het strand liggen, karaoke tot in de late uurtjes, of winkelen totdat je eindelijk die zingende vis hebt gevonden die het Nederlandse volkslied in het Vietnamees ten gehore brengt. Wij waren niet echt in de stemming voor dat soort gekkigheid, dus de volgende ochtend om vijf uur (ja echt, dit is geen grapje!) zaten wij op het station te wachten op de trein naar Danang, die om half zeven op kwam dagen. Zit je om vijf uur in de taxi, blijkt heel Nha Trang al aan het joggen, wandelen, of werken te zijn! De trein was ontspannend, maar de rit van Danang naar Hoi An niet. We kwamen weer te veel mensen tegen die alle respect uit het oog verloren om extra te kunnen verdienen aan die twee wandelende dollartekens. Bah!
Hoi An is een leuk stadje, oud en klein en schattig. We hebben er een leuk tripje gedaan naar de ruines van My Son, oude tempels van het Cham-volk. Hoi An is beroemd vanwege de goede (en vele!) kleermakers, dus we hebben allebei wat kleren aan laten meten. Hebben we ook weer wat voor als we weer thuis zijn. We hadden veel geluk: onze laatste avond in Hoi An was het volle maan. Toen we langs de kant van de rivier liepen, zagen we allemaal kleine bootjes in de vorm van lotusbloemen, met kleine kaarsjes erin. Op de wal deed het halve dorp mee aan een soort processies (of optochten) en de hele binnenstad was autovrij. Een erg leuke ervaring om mee te maken.
Vanuit Hoi An zijn we naar Hue gegaan, waar we heerlijk hebben rondgewandeld en de grote citadel hebben bekeken, waar nog veel over is uit de tijd dat Hue de hoofdstad van Vietnam was. Binnenkort naar Ninh Binh.
Groeten